Kadına Şiddet Bitmeden Bu Dünya Düzelmez

Dün, Kadına Yönelik Şiddete Karşı Uluslararası Mücadele Günüydü.
Ama ne yalan söyleyeyim… Böyle günlere artık sevinemiyorum.
Çünkü bir günle bitmiyor bu iş. Ertesi gün yine bir haber, yine bir acı, yine bir “inanamıyoruz” diye başlayan cümleler…

Biz aslında inanıyoruz.
Çünkü görüyoruz.
Etrafımızda bir sürü kadın “İyiyim” deyip geçiyor ama içi kan ağlıyor.
Öyle bir noktadayız ki, kadınlar yaşadıklarını saklamayı öğrenmiş, erkekler de yaptıklarını normal sanmayı…

Kadına şiddet sadece vurmak değil.
Bazen bir laf, bazen bir bakış, bazen “Sen yapamazsın” demek…
Bir insanın hayatını daraltmak da şiddet.
Özgürlüğünü kısmak, nefesini kesmek gibi bir şey.

Ama ben hâlâ umudumu kaybetmiyorum.
Çünkü bu ülke güçlü kadınlarla dolu.
Sokakta çalışanından evde çocuk büyütenine, gece gündüz emek verenine kadar hepsi dimdik ayakta.
Bir de artık daha çok kadın ses çıkarıyor. Daha çok erkek “Ben böyle bir dünyada yaşamak istemiyorum” diyor.

Belki bugün çözülmez, yarın da çözülmez…
Ama vazgeçmeden anlatarak, utanmadan yan yana durarak, birbirimizi koruyarak bu karanlığı dağıtabiliriz.

Bugün bir kadına “Yanındayım” deyin.
Bir arkadaşınıza, bir akrabanıza, bir komşunuza…
Belki o bir cümle, sandığınızdan çok daha büyük bir kapı açar.

Unutmayalım:
Kadınlar güvende olmadan hiçbirimiz güvende değiliz.
Ve biz, birbirimize sahip çıktığımız sürece hiçbir şiddet bizi yenemez.