Öğretmenin Eli Değince…

Bugün yine kasım ayının o serin sabahlarından biri… Sokakta esen rüzgâr bile sanki “Öğretmenler Günü kutlu olsun!” diye fısıldıyor. İnsanın içi bir tuhaf oluyor bugünlerde. Çünkü hepimizin hayatına bir yerlerden dokunan bir öğretmen mutlaka vardır. Öğreten, yol gösteren, kızsa bile insanı doğruya çeken… Kimi zaman anne gibi, kimi zaman baba gibi, kimi zaman da en güvenilir sırdaş gibi.

Ben hep derim: Öğretmen dediğin, insanın kaderini değiştirir. Hani bazı insanlar vardır ya, bir bakışıyla bile “Sen yaparsın!” der… İşte öğretmen odur. Öğrencinin içindeki ışığı görür, bazen çamurun içinden çıkarır, temizler, parlatır. Çocuk da kendini görünce şaşar, “Ben buymuşum” der. Bu yüzden öğretmenin emeği para pulla ölçülmez. Mevkiyle, makamla karşılaştırılmaz. Onların gönül emeği vardır; görünmez ama insanın ömrü boyunca taşır.

Eskiden bizim mahallede Şerife öğretmen vardı. Bütün çocukların peşinden koşar, “Bakkala gitmeyi biliyorsunuz da okula gelmeyi niye bilmiyorsunuz?” derdi. Gülerdik hep. Ama yine de sabahları onun sesini duyar duymaz doğrulup okula giderdik. Bir gün biri deftersiz gelir, biri aç gelir, biri üzgün gelir… Ama o her birimize ayrı ayrı bakar, “Sen iyisin, başının çaresine bakarsın” demezdi. Hep sarar, sarmalar, bizim olduğumuzu hissettirirdi. Şimdi düşünüyorum da, belki de o yüzden bu kadar ayakta kalabildik.

Bugünün çocukları da aynı sevgiye, aynı merhamete muhtaç. Zaman değişti, teknoloji arttı, hayat hızlandı… Ama öğretmenin değeri hiç değişmedi. Çünkü çocuk yine çocuk. Yüreği yine yürek. Öğretmenin dokunuşu yine dokunuş.

Bazen duyuyorum, “Öğretmenlik kolay meslek” diyenler oluyor. Güler geçerim. Bir sınıfa girip otuz tane kalbin ne istediğini anlamak kolay mı? Her biri ayrı dünyadan gelmiş, ayrı dertleri olan çocuklara hem bilimi hem insanlığı aynı anda öğretmek kolay mı? Hem anne baba olmak hem psikolog olmak hem rehber olmak kolay mı? Vallahi zor. Hem de çok zor. Ama öğretmenler yine de yılmadan, usanmadan devam ediyor. Çünkü onların derdi başka: Bir çocuğun gözündeki ışığı söndürmemek.

Bugün Öğretmenler Günü… Bu ülkenin temelini atan, geleceğini yoğuran tüm öğretmenlerin günü. Emekli olmuş, yaşlanmış, saçlarına aklar düşmüş öğretmenlerin de günü… Şu an sınıfta tahtanın önünde duran, gözü öğrencisinde olan genç öğretmenlerin de…

Hepsine birer teşekkür borçluyuz. Bugün sadece bir gün değil; hatırlamak, kıymet bilmek için bir vesile.

Ben buradan tüm öğretmenlere seslenmek istiyorum:

İyi ki varsınız.
İyi ki çocuklarımızın kalbine dokunuyorsunuz.
İyi ki bu memleketin yarınlarını inşa ediyorsunuz.

Siz olmasanız biz olmazdık. Biz olsak bile bu kadar insan olamazdık.

Tüm öğretmenlerin Öğretmenler Günü kutlu olsun.